Шпацырык ля балот

Першага красавіка ў Залессі быў дождж.
Я так хацела пабачыць парнакапытнае, што купілася на самы першакрасавіцкі жарт, але аленя за вакном не было(.

Асабліва далёка не сходзіш, але нават па-блізку шмат цікавага: і балоты, і валуны, і рэльеф. 

Балоты, самыя сапраўдныя беларускія балоты!

і пах там адпаведны - балоцісты

Ніжні слой з лісцем у балоце шчэ быў замёрзлым льдом

Не толькі спіну Сяржука я ўмею фоткаць

Не надта і мокрыя, але я і не хадзіла асабліва па балотам. Гумовыя боты - самы маднявы мясцовы абутак. А я не ў трэндзе

А шчэ чыста. Вока аж радуецца адсутнасцю смецця. Не, канешне, дзесьці на пачатку былі ціпа пакеты ад соку і нешта падобнае, пільнае вока заўважыць і згублены на ўсхіле спрэй ад насекомых, і нейкія там заржвелыя штуковіны. Але тое ні ў якія параўнанні не ідзе з жахамі, якія бываюць у беларускім ці румынскім лясочку (людзі-сукі, што шчэ сказаць пра тых, хто пакідае смецце). Вельмі спадзяюся, што тое не столькі вынік працы мясцовых, колькі клопат праа лес наведвальнікамі.