Кастрычніцкія хованкі ад беларускай рэчаіснасці

Чым больш у краіне жахаў, бяспраўя, тым больш хочацца збегчы ў лес. Часам атрымліваецца наведваць старыя ўлюбёныя месцы. Гэтым разам паехалі ў Гай. 

Два гады таму я была ў тыя ж даты ў Гаі, але хіба што раней па часе. Дубы ўсё такія ж велічныя, але мы з Сяржуком ужо ў шлюбе, з намі наш сабака Войцік, а ў краіне пі_дзец і прававы дэфолт. 

Спадзяюся, што наступным разам будзем шпацыраваць там у вольнай Беларусі.

Войцік у чаканні, калі там Сяржук дасці яму мяса