Браслаўская вандроўка: возера Дрывяты

Сітуацыя ў Беларусі накаляецца, калі не з кожным днём, то з кожным тыднем. Адсутнасць нармальнага летняга адпачынку, кавідная гісторыя маёй сям'і, выбарныя жарсці (мяне проста выносіў узровень рознага кшталту маніпуляцый), жахі жніўня і роспач апошняга месяца прымушалі мяне ўжо зусім бегаць па сценам і скакаць на столь. Таму паездка на пару дзён з Мінска была проста неабходная.

Першапачаткова ў маіх марах Залессе было як месца адпачынку, але дабрацца з Войцікам - які разумнейшы часам за некаторых людзей, але сабака - цягніком да Пружан не самы просты квэст. Пасля прагучалі варыянты Браслава, бераг Вілейскага водасховішча; пакуль з Сяржуком - гэта муж - абмяркоўвалі вандроўку, надвор'е пачало моцна псавацца, і вось прагнозы на наступны тыдзень паказвалі +5. Палессе! Пінск? Ці горад, да якога я мару аднойчы даехаць - Янаў? Яшчэ праз тыдзень, калі надвор'е на поўдні Беларусі таксама кацілася да +5, а на поўначы было ўжо +2, мы вырашылі, што Браслаў - выдатны горад, дзе можна правесці пару дзён.

Сяржук знайшоў сімпатычныя браслаўскія апартаменты на Букінгу роўненька на паўвыспе на возеры Дрывяты, гэта быў адзін з прылічных і недарагіх варыянтаў, куды можна было засяліцца з жывёлай. Я ўжо загадала, што вярнемся туды як паедзем яшчэ ў Браслаў - месца было простым і прыемным; было бачна, што гаспадары (яны з нашых - гаспадар нават выходзіў на пратэст) не навучыліся яшчэ прадпрымальніцкай хватцы на поўніцу.

У першы дзень мы прашпацыравалі паўвыспу - на якой былі там-сям турбазы. Сама тэрыторыя Браслава і ваколіц з'яўляецца запаведнай, што - іранічна - паспрыяла цывілізацыйнаму лоску - на пляжы ўсталяваныя кабінкі, альтанкі, прыбіральні, сметніцы. Усё досыць цывільна.

Звер на вадапоі

На іншым беразе Дрывяты - Браслаў, калі прыглядзецца, то можна пабачыць нават вежы тутэйшага касцёла

У Дрывяты крутыя берагі - хоць і зарослыя чаротам - яны дужа маляўніча ўзвышаюцца над вадой. Калі шпацыраваць лесам, то гледзячы на воду ў прасветы паміж соснамі, можна падумаць пра Латвію. Ну і ўвогуле ў гэтым рэгіёне добра адчуваецца памежжа - як культурнае, так і геаграфічнае. Але тапаміміка вазёраў амаль суцэльна балцкая - Дрывяты, Снуды, Струста, Неспіш...

За час гэтай вандроўкі я зразумела, што сосны над вадой для мяне архетыпічны вобраз, які звязаны з нечым таямнічым і містычным.

Сяржук і Войцік

Другі бераг Дрывяты

Сяржук пайшоў прабірацца праз забалочаную частку паўвыспы, а я з Войцікам пайшлі назад. Войцік адмаўляецца - выглядвае Сяржука - дзе там твой мужык, можа яго трэба ратаваць з гэтай дрыгвы, а ты хочаш сыходзіць.