Як я ўжо пісала, Нараў - падляшская рэчка, якая пачынаецца яшчэ ў Беларусі.
Яе абалона на захад ад Беластока ўтварае цэлую сістэму з розных нараўлянскіх рэчышч. Гэтую абалону ў адным з месцаў зрабілі экатурыстычнай атракцыяй - праклалі кладку для шпацыру паміж двума вёскамі; тыя месцы, дзе тое немагчыма праз разліў лож - зладзілі плыты на ланцугах. Па шляху экасцежкі былі ўсталяваныя назіральныя вежы.
Месцы гэтыя багатыя птушкамі. Калі б трапілі туды раней, дык можа можна было пабачыць іх больш, а так - вялізарная колькасць буслоў цягаліся туды-сюды па справам ды чаплі крычалі ў чароце, пралятаючы пасля над галовамі, нібы цыпеліны.
На тым беразе была вёска Ванева. На заліўных лугах тусаваліся кароўкі, каля драўляных хатак - буслянкі. У касцёле не было Вострабрамскай, але была Чанстахова - надзейная прыкмета таго, што мы ўжо ў старой Кароне, а не Княстве (трымайце лайфхак як вызначаць старую мяжу па касцёлам).
Ужо вяртаючыся да дому ў той самы залаты час, Сяржук у траве на бакавіне дарогі заўважыў фазана. Мы спыніліся і абайшлі ўсё поле, але зрабіць здымак птушкі не атрымалася. Але я зрабіла колькі здымкаў наваколля.
0 Comments