Поўдзень Падляшша: Семяцічы - Драгічын

 

Поўдзень Падляшша адрозніваецца ад поўначы рэгіёну візуальна - менш лясоў, вёскі больш занядбаныя (Варшава бліжэй і высмоктвае людзей), больш узвышшаў (як на Сувальшчыне, але без сасновых лясоў).

Уздоўж дарогі - каменныя алтарыкі з Паннай Марыяй. У ваколіцах Беластока яны, калі і сустракаюцца, то глядзяцца экзотыкай, больш прывычныя - як і ў Беларусі - драўляныя крыжы, ці могуць быць каменныя стэлы, якія ўпрыгожаныя стужкамі. Гэтыя Марыйкі на поўдні Падляшша адзначаюць іншы культурна-гістарычны арэал. Хацелася б сказаць, што гэта месца стыку беларускай, украінскай і польскай культур, калі б не было ўкраінска-польскіх ўзаемных цёрак на працягу ХХ стагоддзя, і як вынік - вынішчэнне прыкмет украінскай культурнай прысутнасці ў Польшчы. Беларуская прысутнасць таксама не жыруе. Ну і шчыра - усё абмяжоўваецца праваслаўнай традыцыі. Для мяне як беларускі з Беларусі гэта сумнае відовішча, для іншых - лакальны каларыт. Магчыма, менавіта таму, калі Войцэх Хас рабіў "Санаторый пад клепсідрай" і спрабаваў аднавіць галіцыйскую атмасферу шульцаўскага тэксту, то здымаў у Драгічыне.

Драўляная забудова ў польскім Драгічыне

Больш падрабязную гісторыю Семяцічаў (пол. Siemiatycze) і Драгічына (Drohiczyn) можна пачытаць на Вікіпедыі. Раю прачытаць спачатку беларускую версію, а пасля пераключыцца на польскую, каб прасякнуцца ідэяй перапісвання гісторыі. Гэтая вайна ў навязванні  адзіна правільнага наратыву вітае ў паветры ў гэтых мясцінах: няма ўшанавання мясцовых падзей, няма ўшанавання лакальных герояў ці персанажаў, затое шмат - нечакана - помнікаў героям Варшаўскага паўстання, напрыклад, у Драгічыне. Замкавая гара ў Драгічыне, мае помнік усё тым жа героям Варшаўскага паўстання, у той час, як бы да чаго гэта да Замкавай гары ў горадзе, які быў у Турава-Пінскім княстве, а пасля ўзвысіўся як месца каранацыі галіцкага караля... Ну то бок, адчуваеце аднамернасць аднаго канкрэтнага наратыву?

Семяцічы на Першамай перад дзяржаўным святам Канстытуцыі 3га траўня

Семяцічы

Праваслаўныя могілкі

Праваслаўная царква ў Семяцічах

Касцёл у Семяцічах

 

 На сам рэч, гэта манастыр. Барокавы і прыстойны каталіцкі кляштар. А ўнутры яго - напамін пра радзіму.

 

Фота на тэлефон

 

Міжваенная забудова ў Семяцічах

 У горадзе ёсць і габрэйская спадчына. У бэйт-мідрашы паліцыяльная школа, а ў сынагозе - асяродак культуры. На ўваходзе - велікоднае яйка. Ну а хулі.

Былы бэйт-мідраш. Фота на тэлефон

Будынак былой сынагогі ў Семяцічах

Велікоднае яйка каля былой сынагогі

 

Драгічын

Адна з адметнасцяў Драгічына - праз горад працякае Буг.

Манастырскі комплекс здалёк

Барокавы касцёл бенедыктанак

Драўляная забудова ў Драгічыне

Замкавая гара ў Драгічыне. Ніводнай шыльды пра яе мінулае не было, таму чытайце беларускую вікі перад паездкай

Праваслаўныя цэрквы па-праваслаўнаму былі зачыненыя

Погляд на Буг з Замкавай гары

Кафедральны касцёл

Пад Кафедральным касцёлам ёсць адкрытая для наведвання крыпта. Яна была нядаўна адноўленая. Выглядае прыстойна - шмат польскіх сцягоў, пахаванне нейкіх герояў Варшаўскага паўстання (?). Праўда, за кутом можна пабачыць несхаваныя чалавечыя косткі. Momento mori, а што вы хацелі.

 Па дарозе ў Беласток

Польскія далягляды

Палацык па дарозе ў Беласток