Першая частка вандроўкі дасяжная - тут.
Да экатрапы не гэтак і лёгка даехаць - вясковая дарога, якая вядзе ад шашы да балота, цалкам убітая, і поўная адсутнасць паказальнікаў. Па чуткам, мясцовая ўлада выступае супраць.
Такіх бабачак вельмі шмат уздоўж экасцяжыны |
Як па мне, гэтая экатсцежка дужа добрая спроба супрацоўніцтва беларускіх НДА і ЕС - гэта і эка-краяўзнаўчы атаракцыён для беларусаў, гэта і праца для мясцовых.
Падрабязна прачытаць пра спецыфіку і ўнікальнасць Ельні можна на Вікі, а для мяне гэта ўжо другое балота - пасля Дзікоі.
Сфагнум |
Адзін з відаў расіцы на Ельні |
Адзін від расіца на Ельні |
Ельня вельмі адрозніваецца ад Дзікое - і ландшафт, і атмасфера - усё зусім іншае. Зрэшты Дзікое - нязіннае балота і выглядае як лясная багна, у той час як Ельня - верхавое - імшара, лес быццам ёсць, але ён такі карлікавы і рэдкі, што нібыта і няма.
Гуляючы па экатрапе, можна заўважыць як змяняецца наваколле - вось тут болей карлікавых бяроз, тут нічога не расце, а толькі сфагнум тырчыць над вадой. А вось - гушчар.
Пад насцілам - багна |
Сфагнумавая багна |
Скончваецца экасцежка сапраўднымі балоцістымі азёрамі, у якіх можна нават купацца. Я не рызыкнула.
Хочацца вярнуцца на Ельню ўвосень.
0 Comments